Roofvogels Fotograferen

Afgelopen zondag heb ik de middag van mijn leven gehad. Ik had van te voren geen idee wat mij te wachten stond, want het leek mij "gewoon leuk" om een keer roofvogels te fotograferen. Weer eens iets anders dan honden, zullen we maar zeggen. Nou dat was het zeker!

Keimpe en zijn Bateleur genaamd Taibu

Op zoek naar een Valkenier

Allereerst ben ik op zoek gegaan naar een valkenier in de buurt, maar dat viel niet mee (Friesland). Via via kwam ik terecht bij Valkenier Mart en na een belletje verwees hij mij door naar Valkerij Schaap, oftewel valkenier Keimpe Schaap. Hij was uiteraard zo gevonden op het wereldwijde web en toevallig stond er een fotomiddag gepland voor zondag 7 juni. Je raadt het al: er was nog 1 plek vrij! Ik heb gelijk gebeld en ik kon mij nog aanmelden.

Marleen met Diesel de Kerkuil

Ayla, de gillende valk (zwarte gier / slechtvalk). Uiteraard was dit een wijfje (wijven gillen immers altijd, ik mag dat zeggen als "wijf") en stond het haar niet aan dat er een mannetje zo dicht in de buurt zat.

Valkerij Schaap uit Lochem

De fotomiddag vond plaats in het plaatje Gelselaar, in het altijd mooie Gelderland, op Erve Brooks. Een mooie plek waar overigens van alles te beleven is. Er is een soort overdekte binnentuin, een restaurant, een speeltuin en een heel mooie weide waar plek is om met roofvogels te vliegen. Rond half 1 druppelden de deelnemers binnen en werden we verwelkomd door een zeer enthousiast en vriendelijk duo; Keimpe en Marleen Schaap.

Terwijl Keimpe ons een korte inleiding gaf over de roofvogels zette Marleen buiten alvast e.e.a. klaar. Keimpe en Marleen kunnen allebei boeiend en met een dosis humor vertellen over het gedrag van roofvogels en de verschillen tussen mannetjes en vrouwtjes (wijfjes). Gelukkig zou het weer ook prima zijn in de middag met af en toe een buitje en verder zon met wat bewolking. Vooral dat laatste is voor foto's perfect natuurlijk, ik hou niet van hard zonlicht.

Storm de Tarcel 3/4 Gier/Sakervalk

Hoewel ik over het algemeen zeer kritisch ben omtrent het houden van wilde dieren in bijvoorbeeld dierentuinen, had ik ook bij het houden van roofvogels een klein vraagteken: hoe gaat dit precies in zijn werk en hoe zorg je dat deze dieren een gelukkig, natuurlijk en voldaan leven leiden? Hulde voor valkenier Keimpe en Marleen die zich voor meer dan 100% inzetten voor hun roofvogels, hun gezondheid en het trainen waarbij het natuurlijke gedrag van de vogels hoog in het vaandel staat.

De roofvogels zien er ontzettend goed uit, vertonen hun natuurlijke gedrag, zijn alert en Keimpe weet vrijwel alles van ze. Hij kan honderduit vertellen over hun bijzondere eigenschappen en wat hij allemaal met ze beleefd heeft. Keimpe en Marleen zijn eerlijk, oprecht en hebben duidelijk een enorme voorliefde voor en heel veel kennis van roofvogels.

De roofvogels

We hebben twee keer moeten schuilen, waarvan een keer met alle vogels, toen regende het heel even flink. Verder was het de rest van de middag prima weer. Na een interessante introductie en ruimte om wat vragen te stellen gingen we met zijn allen naar het veldje waar de vogels stonden te wachten, ieder op hun eigen boomstammetje. Keimpe stelde alle vogels aan ons voor, ondertussen liep ook de super lieve huishond met ons mee (zowel hij als de vogels waren hieraan gewend, erg leuk om te zien!) en de sfeer was gemoedelijk en relaxed. Ik voelde me zo enorm op mijn gemak! De roofvogels waren zeer indrukwekkend en vooral bij de arenden (de Bateleur en de Amerikaanse Zeearend) moest ik wel even twee keer met mijn ogen knipperen. Wat waren ze groot! Ik kreeg er gewoon een beetje kippenvel van.

Joep de Braziliaanse Dwerguil (hij doet zijn naam eer aan, want het is echt een heel klein uiltje!)

Mo de Amerikaanse Zeearend.

V.l.n.r.: Pien de Falkland Caracara, Jack de Kapgier, Paulus de Europese Oehoe, Taibu de Beteleur, Django & Diaz de Woestijnbuizerds.

Links kerkuil Diesel en rechts Ketjil de kleine Amerikaanse Torenvalk.

Keimpe legde uit dat de motivatie van een roofvogel eigenlijk altijd eten is. Zoals je een emotionele band hebt met een huisdier zoals je hond, kun je dat met een roofvogel totaal niet vergelijken. Ze houden niet echt van aanrakingen, ze willen gewoon eten en er ontstaat met veel oefenen en trainen een vertrouwensband die veelal gebaseerd is op voedsel. Behalve bij Taibu, de Bateleur: die kon een aai over zijn bol dan wel weer waarderen.

Wat ik heel bijzonder vind en wat mij enorm bij is gebleven, is de passie, het geduld en de liefde (ik denk dat het van mens richting vogel wel een bepaald soort liefde te noemen is, al ervaart de vogel dat zelf anders) van zowel Keimpe als Marleen voor deze prachtige dieren. Het wederzijdse respect, de rust, het vertrouwen, dit was gewoon echt voel- en zichtbaar. Hierdoor was ik zelf ook heel erg ontspannen en was het niet alleen leerzaam maar ook erg gezellig. Je had alle tijd om rustig mooie portretfoto's van de vogels te maken en ook bij het vliegen was er rust en genoeg tijd om te genieten van deze hele belevenis an sich.

Het fotograferen

Aangezien fotografie en dieren mijn twee grootste passies zijn, was dit toch wel een knaller van een combinatie. De sierlijkheid, de kracht en de elegantie van al deze bijzondere, sterke vogels op de foto zetten, maakte echt iets in mij los. Ik had dit nooit verwacht en ik heb dan ook bij thuiskomst gelijk een mooi boek over roofvogels besteld (en inmiddels al voor een derde uitgelezen).

Uiteraard is een vliegende vogel op de foto zetten heel wat anders dan een hond of motor, al heb ik natuurlijk vaak genoeg rennende honden en hard rijdende motoren voor mijn lens gehad. Het leek me redelijk vergelijkbaar, al heb ik natuurlijk geen idee wat de motoriek van zo'n roofvogel is en wat ik kan verwachten. Bij honden en motoren weet ik dat veel beter. Ik ben dus maar ergens begonnen qua sluitertijd rond de 1/1250 tot 1/1600 op f/2.8 en ISO 200 tot 500. Over het algemeen hadden we niet genoeg ruimte om op 200 mm te schieten, dus met 70 mm redde ik mij prima. Je hebt dan nog net even tijd om je te concentreren op de vogel die op je af komt.

Het was redelijk bewolkt maar soms kwam er ineens een zonnetje door de wolken, dan moest je even opletten met je instellingen. Het is na een tijdje prima te doen qua beweging als je eenmaal weet wat er gaat gebeuren: de vogel komt op je af dus zet die camera maar meteen op burst-mode, gewoon lekker doorschieten en vooral blijven richten op de ogen. Ik gebruik een enkel scherpstelpunt en daarbij AF-C waarbij de camera dus continue scherp stelt.

Storm, bijna te snel om op de foto te zetten maar toch een mooi lucky shot!

Bij de valk was het een ander verhaal, die gaat zo ontzettend snel en je hebt geen idee waar hij of zij vandaan komt! Het vliegen met een valk is heel anders dan met de andere vogels, werd ons al snel duidelijk. Keimpe had dit van te voren ook al gezegd: je gaat de valk een "loer draaien" en deze vogel gaat en stuk sneller dan de andere vogels! Ik dacht dat het wel los zou lopen, maar dat had ik dus echt even mis (eigenwijs). De valk vliegt weg, maakt een ronde (of twee) en komt dan ergens vandaan om op de loer te duiken. Je kunt je als fotograaf dus bijna niet voorbereiden en bent hem of haar tussendoor kwijt achter de bomen.

Ketjil was ook super snel, en dan ook nog van de zijkant in plaats van recht van voren. Een uitdaging, maar het resultaat was de moeite waard.

Bij de overige roofvogels heb je een beetje een verwachtingspatroon en dus een "route" die je kan volgen. In de verte zie je de roofvogel op de arm van Marleen zitten, Keimpe roept de vogel en vervolgens gaat hij (of zij) met een ferme sprong omhoog, een duik naar beneden en laag over de grond met die enorme gestrekte vleugels en glimmende ogen recht op je lens af! Terwijl hij (of zij) over je hoofd vliegt, voel je een windvlaag in je gezicht van de vleugels en voel je soms het topje van de vleugel tegen je hoofd (of camera) tikken en hoor je hem achter je landen op Keimpe zijn arm. Dit van dichtbij meemaken is een stukje natuurlijke schoonheid in combinatie met een scheutje adrenaline en dit zal ik niet gauw weer vergeten.

Grumpy de Briluil

Uiteindelijk mocht je, wanneer je dat wilde, de enorme Zeearend Mo even op de arm hebben. Bij binnenkomst was dat zo'n beetje mijn eerste vraag: of ik een zo groot mogelijke roofvogel vast mocht houden? Nou dat heb ik geweten, zelden heb ik zo'n groot en indrukwekkende dier van zo dichtbij gezien. Als ik mij niet vergis weegt hij 4 kilo.

Na het vliegen rond half 5 kregen we allemaal nog een drankje met wat bitterballen. Zo konden we even bekomen van deze gave middag en met elkaar napraten. We konden Keimpe en Marleen nog steeds van alles vragen en zo rond een uur of 5/half 6 zijn we allemaal zeer voldaan huiswaarts gekeerd.

Inmiddels heb ik mij alweer aangemeld voor de volgende fotomiddag bij Valkerij Schaap op 10 oktober. Mocht je graag mee willen om foto's te maken van deze bijzondere dieren? Klik hier om je aan te melden, de kosten zijn € 75 en daarvoor heb je echt de middag van je leven, als je van roofvogels en fotograferen houdt natuurlijk...

Foto's op groot scherm in de winkel bij Cameraland

Zelf ben ik erg blij met deze foto's en natuurlijk ook best trots. Het objectief, de Nikkor 70 - 200 f/2.8, heb ik anderhalf jaar geleden gekocht bij Cameraland.nl en dit blijft nog altijd mijn favoriete lens. Ik heb deze lens gebruikt voor alle roofvogel foto's en Cameraland zal komende tijd een aantal van mijn foto's tonen op een groot scherm in de winkel. Dat is natuurlijk super gaaf!

Wil je graag nog even alle foto's bekijken van deze middag? Klik dan hier.

Keimpe en Marleen; hartelijk dank voor deze geweldige middag met jullie prachtige roofvogels en bedankt voor jullie aanstekelijke enthousiasme over roofvogels en tot ziens in oktober!