Het voorjaar is aangebroken

Eindelijk begint het er een beetje op te lijken: het voorjaar. Het licht is prachtig, af en toe een zacht zonnetje en hopelijk blijft de regen en wind nu weg. Vlakbij ons huis waren een aantal lammetjes geboren. Natuurlijk kennen we allemaal de horrorverhalen over mensen die er achteraan rennen en selfies willen maken met lammetjes. Dan heb je echt een steekje los, als je het mij vraagt.

Het is veel beter (en veel leuker) om je ergens in de bosjes in het gras te nestelen en met je telelens door de struiken heen de lammetjes en schapen te fotograferen. Je krijgt er ook nog eens een heel mooi effect van, zo tussen de takken en bladeren door. Zeker als je een lichtgevoelige lens hebt en het diafragma lekker open zet.

Achter ons huis staan een aantal boerderijen met erom heen veel weiland. Toen ik gister met de hond liep, zag ik ineens een klein groepje lammetjes rondlopen! Ik wist meteen: morgen ga ik terug zonder hond maar met camera. En zowaar had ik het geluk dat ze allemaal redelijk dichtbij stonden, met elkaar op een knus kluitje bij de struiken. Een stukje verder stonden nog meer schapen in het weiland, ook weer met een paar lammetjes. Dat is toch wel het signaal dat het voorjaar is aangebroken, dacht ik zo.

Ik merk dat ik zelf soms denk dat ik ver weg moet, naar een bijzondere plek om mooie foto's te kunnen maken. Zeker nu we veel meer binnen zitten vanwege de situatie met het Corona virus, merk ik dat ik echt een beetje down wordt omdat ik het fotograferen mis. Ik heb geen afspraken en geen shoots op het moment. Maar dat is natuurlijk onzin, er is zoveel moois dichtbij huis, zeker in het voorjaar! Denk aan vogels, schapen, geiten, paarden, koeien of buurtkatten.

Wandel eens een mooi stukje door je buurt, het bos of het park. Laatst liep ik een stuk met de hond en zag ik links van mij in een weiland vier hazen rondrennen (wij hebben heel veel hazen hier), een grote grijze reiger, een onherkenbare vogel (ik heb geen verstand van vogels, sorry) en twee eenden. Allemaal zaten ze bij elkaar in de buurt, naast de sloot. Ik vond het zo jammer dat ik toen mijn camera dus niet bij me had! Ze waren ook te ver weg om er met mijn iPhone een fatsoenlijke foto van te maken en de hond waar ik mee liep is redelijk sterk en trekt soms behoorlijk aan de riem. Met hem in de ene hand en een camera in de andere hand hadden we sowieso in de sloot gelegen ben ik bang.

Vandaag tijdens mijn buurtwandeling heb ik geprobeerd echt goed om mij heen te kijken. Wat was er allemaal te zien en wat kon ik mooi fotograferen? Ik fotografeer het liefst met mijn 70-200 mm f/2.8. Het objectief is lichtgevoelig (f/2.8) en heeft een groot zoombereik. Zo kan ik prachtig tussen takken en bladeren door fotograferen, zoals bij dit vogeltje wat echt een seconde op deze tak bleef zitten. Ik knipperde met mijn ogen en weg was hij, ik had dus echt net het goede moment te pakken!

Als je goed kijkt naar deze foto, zie je een heel mooi natuurlijk vignet om de lammetjes heen. Dit zijn bladeren en takken, waar ik doorheen heb gefotografeerd terwijl ik in de bosjes zat. Ik hou zelf heel erg van dit soort effecten! Het geeft diepte en zachtheid aan je foto.

Hier had ik net het mooie moment te pakken dat het lammetje tegen het hoofd van zijn moeder lag te slapen. Het zag er zo mooi en vredig uit. En ook hier kon ik prachtig tussen de bladeren door fotograferen.

Tussen de witte lammetjes lag ook een zwart lammetje, dat was een prachtig gezicht.

Het is natuurlijk heel vervelend dat we allemaal een beetje "opgesloten" zitten, gezien de huidige situatie met het Corona virus. Wat mij erg helpt is om elke dag even te wandelen in de natuur. Momenteel werk ik, net als veel mensen, thuis. Ik werk vier dagen bij een bedrijf en heb dus een dag vrij in de week. Ik probeer altijd voor of na het werk en op mijn vrije dag er lekker op uit te gaan in de buurt, gewoon lekker in mijn eentje of met de hond. Als ik alleen op pad ga met mijn camera, doe ik mijn oordopjes in, zet ik een fijn muziekje op en dan zie ik wel wat ik tegen kom, heerlijk!