Er is een veulentje geboren!
Vandaag was het weer eens tijd om even naar Alde Feanen te gaan, het prachtige natuurgebied bij Earnewald. Voor ons is dit slechts tien minuten rijden, wat zijn wij ontzettend blij met deze plek zo dichtbij huis. Heerlijk een stuk wandelen, altijd eerst even langs de kleine paardjes. De vorige keer zag ik al een behoorlijke dikkerd lopen... en ik dacht nog, zou ze drachtig zijn? Dit keer stond er een prachtig mooi veulen in het zonlicht! Wat een geluk!
Vlak voordat we bij het natuurgebied komen, staan er ook altijd een paar prachtige huizen. Enkele daarvan met schapen en koeien, maar ook paarden. Dit keer stond er een Fries paard met haar veulen. Het veulen lag heerlijk in het gras lui te zijn, moeders hield rustig grazend de wacht. En laat nou net de zon mooi achter het weiland al begonnen zijn met zakken... dus dit zorgde al voor best wel knap licht. Het was nog iets te vroeg naar mijn zin, maar ik moest kiezen tussen daar blijven wachten op de ondergaande zon of naar het natuurgebied... Het Friese veulen had er überhaubt weinig zin in zag ik, dus de kleine paardjes, ooievaars en ganzen wonnen deze strijd vandaag. We reden dus uiteindelijk door. Wel heb ik natuurlijk een paar foto's gemaakt van de knappe Friezin en haar nakomeling.
Bij het eerste stuk met de kleine paardjes werden we dus ineens blij verrast door het piepjonge veulen. Het was een prachtig gezicht. Hij was nieuwsgierig, maar ook een beetje voorzichtig. Nog heel aanhankelijk aan zijn moeder, maar al behoorlijk actief. Af en toe rende hij rondjes om zijn moeder, ondertussen stond hij vooral te poseren in het mooie avondlicht, omringd door ganzen en ooievaars.
Ondertussen hoorden we wild geklepper van ooievaars om ons heen en een dame (volgens mij woont ze daar, die bofkont) vertelde ons dat ook de ooievaars kleintjes hadden gekregen in meerdere nesten. Het was een ultiem geluksmoment, wetend dat al deze mooie dieren veilig en wel over hun kroost kunnen waken op deze (door veel mensen) gekoesterde plek! Zo hoort het te zijn, het was een volmaakt moment.
Het was tijd om even verder te kijken, want ik wilde ook graag nog wat prutsen bij de ondergaande zon met mijn groothoeklens en het statief wat ik mee had genomen. Iets verderop kun je de auto parkeren en word je opgewacht door grote groepen ganzen met hun kleine pluizebollen-kinderen. Alhoewel, klein... die waren inmiddels flink gegroeid en beginnen zowaar een beetje op een echte gans te lijken!
De zon was nog lang niet onder, dus we konden nog even het natuurgebied in. Tussen zonsondergang en zonsopgang is het gehele natuurgebied verboden terrein voor mensen, wat ik een heel goede zaak vind. We konden nog net een uurtje wandelen en vonden onderweg een vogelspottershut! We hebben hier even heerlijk genoten van de rust en de prachtige laagstaande zon bij het water.
Onderweg stonden ook hier weer een groepje paardjes lekker te grazen. Heerlijk om daar zo tussendoor te lopen. Aan de overkant staan een heleboel schapen, dan is je uitzicht dus echt helemaal compleet.
De zon ging bijna onder, dus we hebben braaf het natuurgebied verlaten. Bij de terugtocht was het licht pas echt om blij van te worden: de paardjes stonden heel dichtbij het pad waar je het gebied verlaat, met de zon in de rug!
We zijn met de auto nog even teruggereden bij de kleine paardjes in het weiland, tegenover de woningen. Daar kun je namelijk de zon heel erg mooi onder zien gaan, zo aan het water. Er zijn af en toe meer mensen die komen kijken, maar meestal maar één of twee en iedereen geniet van dit mooie stuk natuur op zo'n respectvolle, rustige manier. Dat doet mij heel erg goed.
Ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn korte verslag op deze prachtige avond. Ik kan het iedereen aanraden om op welk tijdstip van de dag dan ook dit prachtige gebied even te bezoeken, voor een heerlijke wandeling, met of zonder camera.